Η εντολέας μας είχε συνάψει με την εναγόμενη ασφαλιστική εταιρεία ασφαλιστήριο συμβόλαιο ζωής ισόβιας διάρκειας με αντικείμενο την ασφάλιση επί της ζωής της και με πρόσθετες καλύψεις όπως την απαλλαγή από την πληρωμή ασφαλίστρων σε περίπτωση προσωπικού ατυχήματος και ιατροφαρμακευτικών εξόδων, εξόδων νοσοκομειακής περίθαλψης και εξόδων εξωνοσοκομειακών διαγνωστικών εξετάσεων και κάλυψης σοβαρών ασθενειών. Η αιτούσα χρειάστηκε οχτώ μήνες μετά την έναρξη της ασφάλισης να νοσηλευτεί σε νοσοκομείο, όπου και διαγνώστηκε με σοβαρό πρόβλημα υγείας. Κατόπιν υπέβαλε έντυπο αναγγελίας αποζημίωσης στην εναγόμενη μαζί με όλα τα δικαιολογητικά έγγραφα της ασθένειας και νοσηλείας της, καθώς σύμφωνα με παράρτημα του ασφαλιστήριου συμβολαίου η ασφαλιστική εταιρεία σε περίπτωση σοβαρής ασθένειας της ασφαλισμένης υποχρεούνταν να της καταβάλει εφάπαξ το ποσό των 20.000 ευρώ. Από την άλλη η ασφαλιστική εταιρεία προέβη σε καταγγελία του συμβολαίου, αντί να καταβάλει το ως άνω ποσό.
Το γραφείο μας άσκησε αγωγή για λογαριασμό της εντολέως μας, με την οποία ζητήθηκε η άμεση καταβολή του εκ του συμβολαίου οφειλόμενου ποσού και παράλληλα η επαναφορά σε ισχύ του ασφαλιστήριου συμβολαίου, υποστηρίζοντας ότι η καταγγελία του ασφαλιστηρίου συμβολαίου ήταν άκυρη. Το Δικαστήριο έκρινε ότι η καταγγελία εκ μέρους της ασφαλιστικής εταιρείας ήταν πράγματι άκυρη και μη νόμιμη και ότι δεν συνέτρεχε λόγος απαλλαγής της από την υποχρέωση καταβολής του ασφαλίσματος σύμφωνα με τους όρους του συμβολαίου και τις διατάξεις του ν.2496/1997. Συνακόλουθα υποχρέωσε την εναγόμενη αφενός να επαναφέρει σε ισχύ το συμβόλαιο και άρα να παρέχει ασφαλιστική κάλυψη στην ενάγουσα όπως είχε συμφωνηθεί και αφετέρου να καταβάλει σε αυτήν το ποσό των 20.000 ευρώ.