Οι εντολείς μας ήταν συγκύριοι ενός ακινήτου συνολικής επιφάνειας 1.029 τ.μ. επί του οποίου επιβλήθηκε απαλλοτρίωση δυνάμει του από 23.11.1962 β.δ. ρυμοτομίας (ΦΕΚ Δ' 163/14.12.1962) περί τροποποίησης του ρυμοτομικού σχεδίου του Δήμου Αθηναίων. Παρότι όμως με την υπ' αριθμ. 1999/1963 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών είχε καθοριστεί προσωρινή τιμή μονάδας για την αποζημίωση του ακινήτου, εντούτοις έκτοτε παρήλθε χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των 50 ετών χωρίς να συντελεστεί η απαλλοτρίωση του ακινήτου. Για το λόγο αυτό οι εντολείς μας ζήτησαν την άρση της επιβληθείσας ρυμοτομικής απαλλοτρίωσης προσφεύγοντας στο αρμόδιο Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών.
Το Δικαστήριο έκρινε ότι πρέπει να αρθεί η απαλλοτρίωση δεδομένου ότι η επί τόσο μακρό χρονικό διάστημα ρυμοτομική δέσμευση της ιδιοκτησίας των εντολέων μας χωρίς την καταβολή του ποσού της αποζημίωσης και χωρίς να υφίστανται ιδιαίτερες συνθήκες που δικαιολογούν την τόσο μεγάλη καθυστέρηση συνιστά υπέρβαση του εύλογου ορίου πέραν του οποίου είναι ανεκτή από το Σύνταγμα η δέσμευση του ακινήτου, η δε περαιτέρω διατήρηση της επιβάρυνσης προσκρούει στις συνταγματικές διατάξεις περί προστασίας της ιδιοκτησίας. Εν τέλει το Δικαστήριο διέταξε τα αρμόδια ρυμοτομικά όργανα να άρουν την ρυμοτομική απαλλοτρίωση και να τροποποιήσουν το ρυμοτομικό σχέδιο στην περιοχή του ακινήτου.