Το γραφείο μας άσκησε για λογαριασμό πελατών του – εργαζόμενων με συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου και αορίστου χρόνου σε Δήμο- αγωγή με την οποία οι εντολείς μας ζητούσαν να υποχρεωθεί ο Δήμος να τους καταβάλει τα ποσά των δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα και του επιδόματος αδείας, που είχαν καταργηθεί από 01.01.2013 δυνάμει του ν. 4093/2021. Η εν λόγω αγωγή μας βασίστηκε στον νομικό ισχυρισμό περί αντισυνταγματικότητας της διάταξης της υποπαρ. Γ.1. της παρ. Γ. του μοναδικού άρθρου του ν. 4093/2012, με το οποίο καταργήθηκαν τα επιδόματα Χριστουγέννων και Πάσχα και το επίδομα αδείας.
Ειδικότερα, με την συγκεκριμένη αγωγή το γραφείο μας υποστήριξε ότι από τη διάταξη του άρθρου 106 παρ. 1 εδ. α’ του Συντάγματος απορρέει η υποχρέωση του Κράτους να εξασφαλίζει την ισόρροπη οικονομική ανάπτυξη και να διασφαλίζει τις συνθήκες της κοινωνικής ειρήνης. Από την εν λόγω συνταγματική απορρέει η υποχρέωση του κοινού νομοθέτη να παραλείπει να θεσπίζει νομοθετικά μέτρα, τα οποία, ανεξαρτήτως του επιδιωκόμενου με αυτά σκοπού δημοσίου συμφέροντος, συνεπάγονται σοβαρή διατάραξη της κοινωνικής ειρήνης ή μέτρα, τα οποία συνεπάγονται δραματική συρρίκνωση του διαθέσιμου εισοδήματος επιχειρήσεων και νοικοκυριών, προκειμένου να εξυπηρετηθεί μονομερώς ορισμένος, έστω και δημοσίου συμφέροντος, οικονομικός σκοπός.
Περαιτέρω το γραφείο μας υποστήριξε ότι από τον συνδυασμό των διατάξεων του ά. 4 παρ. 5 και του ά. 25 παρ. 1 του Συντάγματος προκύπτει ότι ο νομοθέτης δύναται καταρχήν να επιβάλει στους πολίτες επιβαρύνσεις για την αντιμετώπιση ορισμένης επείγουσας ανάγκης ή κατάστασης κρίσης, υπό την προϋπόθεση, ωστόσο, ότι έχουν περιορισμένη διάρκεια, ότι είναι πρόσφορες και αναγκαίες για την επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού δημοσίου συμφέροντος και όχι δυσανάλογες σε σχέση προς αυτόν, ότι είναι επαρκώς αιτιολογημένες και ότι κατανέμονται ισότιμα μεταξύ όλων των πολιτών. Ενόψει των ανωτέρω υποστηρίξαμε ότι η επιβολή του μέτρου της περικοπής δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα και επιδόματος αδείας προς εξυπηρέτηση της δυσμενούς οικονομικής συγκυρίας δεν δικαιολογείται εν λευκώ και ελέγχεται ως προς την τήρηση της συνταγματικής επιταγής για ισόρροπη οικονομική ανάπτυξη με διασφάλιση της κοινωνικής ειρήνης, δεδομένου μάλιστα ότι θίγει και το επίσης εγγυημένο συνταγματικά δικαίωμα αξιοπρεπούς διαβίωσης ή ενός ελάχιστου εισοδήματος, το οποίο αποτελεί ειδική έκφανση της υποχρέωσης του σεβασμού της αξίας του ανθρώπου.
Το Δικαστήριο έκανε δεκτούς τους ανωτέρω νομικούς ισχυρισμούς μας και επιδίκασε υπέρ των εντολέων μας τα «κομμένα» δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα και το επίδομα αδείας στο ύψος που αυτά είχαν καθοριστεί με το ν. 3845/2010 για τα δύο έτη πριν το έτος άσκησης της αγωγής. Πρέπει να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη απόφαση εκδόθηκε μετά τις υπ' αριθμ. 1307/2019 (Δίκη Πιλότος) έως και 1316/2019 αποφάσεις της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, με τις οποίες είχε κριθεί ως συμβατή με το Σύνταγμα η κατάργηση για τους μόνιμους δημόσιους υπαλλήλους των δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα και του επιδόματος αδείας