Με την υπ' αριθμ. 3853/2021 απόφασή του το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών έκανε δεκτή αγωγή που κατέθεσε το γραφείο μας, με την οποία ζητούσαμε για λογαριασμό εντολέως μας να αποζημιωθεί για ποσό που κατέβαλε σε δύο πρόσωπα, έχοντας προηγουμένως πειστεί από τις διαβεβαιώσεις τους ότι αυτό θα χρησιμοποιηθεί για την κάλυψη της εταιρικής συμμετοχής του γιου του σε υπό σύσταση εταιρεία. Συγκεκριμένα, τα πρόσωπα στα οποία δόθηκε το ποσό παρουσίασαν ψευδώς στον εντολέα μας, ο οποίος ήταν πατέρας εργαζόμενου σε μία από τις επιχειρήσεις τους, ότι σκοπεύουν να συστήσουν μία νέα εμπορική εταιρεία και να συμπεριλάβουν τον γιό του σε αυτή ως συνεταίρο τους. Για την κάλυψη της εταιρικής συμμετοχής του γιού του ζήτησαν από τον πελάτη μας να καταβάλει σε αυτούς το ποσό των 30.000 ευρώ σε τραπεζικούς λογαριασμούς εταιρειών που αυτοί είχαν ήδη.
Πράγματι, ο πελάτης μας, πεισθείς για την ειλικρινή πρόθεση των δύο αυτών προσώπων να συστήσουν εμπορική εταιρεία μαζί με τον γιό του και ότι για την κάλυψη της εταιρικής εισφοράς που αναλογούσε σε αυτόν απαιτείτο το ποσό των 30.000 ευρώ, κατέβαλε -μέσω κατάθεσης στους υποδειχθέντες τραπεζικούς λογαριασμούς- το ποσό των 26.850 ευρώ που είχε διαθέσιμο, υποσχόμενος να συμπληρώσει αργότερα το υπόλοιπο. Έναντι της καταβολής που έκανε ο πελάτης μας δεν έλαβε καμία απόδειξη, ούτε υπογράφηκε μεταξύ αυτού και των προσώπων που του πρότειναν την συναλλαγή κάποιο ιδιωτικό έγγραφο, στο οποίο περιγραφόταν η μεταξύ τους συμφωνία. Ο πελάτης μας μάλιστα εγχείρισε στους αντιδίκους του τα αποδεικτικά κατάθεσης του χρηματικού ποσού στους υποδειχθέντες σε αυτόν τραπεζικούς λογαριασμούς, τα οποία όμως προηγουμένως είχε σκεφτεί να φωτογραφίσει. Σημειώνεται ότι τις καταθέσεις είχε κάνει ο γιος του, στον οποίο ο πελάτης μας είχε εγχειρίσει το ποσό.
Εν συνεχεία και αφού παρήλθε χρονικό διάστημα περίπου έξι μηνών χωρίς να συσταθεί η εταιρεία και χωρίς να λάβει κάποια αξιόπιστη διαβεβαίωση ότι τα δύο πρόσωπα που του είχαν υποσχεθεί τη σύστασή της ενεργούσαν προς αυτή την κατεύθυνση, ο πελάτης μας απευθύνθηκε στους έως τότε εργοδότες του γιού του ζητώντας από αυτούς να τον ενημερώσουν πότε θα συσταθεί η εταιρεία. Σύντομα διαπίστωσε ότι είχε εξαπατηθεί και ότι οι εργοδότες του γιού του δεν είχαν εξ αρχής πρόθεση να συστήσουν κάποια νέα εταιρεία με τη συμμετοχή του γιού του εξαπατηθέντος πελάτη μας, αλλά αντίθετα σκοπό είχαν να αποσπάσουν από αυτόν δολίως το χρηματικό ποσό που είχαν μάθει, μετά από συζητήσεις που είχαν κάνει με τον γιό του, ότι διαθέτει και να χρησιμοποιήσουν αυτό για δικές τους δραστηριότητες.
Το Δικαστήριο δέχθηκε ότι οι φωτογραφίες των αποδεικτικών της τράπεζας για την πραγματοποίηση των καταθέσεων ήταν πρόσφορες να αποδείξουν ότι πράγματι είχαν γίνει από τον πελάτη μας οι καταβολές του συνολικού ποσού των 26.850 ευρώ. Επιπλέον, δέχθηκε ότι οι καταβολές έγιναν από τον πελάτη μας με σκοπό τη συμμετοχή του γιού του στην υπό σύσταση εταιρεία και ότι οι σχετικές διαβεβαιώσεις πράγματι του δόθηκαν απατηλά. Εξάλλου, το Δικαστήριο απέρριψε τους ισχυρισμούς των αντιδίκων ότι αυτοί ουδέποτε υποσχέθηκαν στον πελάτη μας και στον γιο του τη σύσταση κάποιας εταιρείας και ότι τα χρήματα που κατατέθηκαν στους τραπεζικούς λογαριασμούς των εταιρειών τους ανήκαν σε αυτές, η δε κατάθεση έγινε από τον γιό του πελάτη μας στο πλαίσιο της υπαλληλικής σχέσης που συνέδεε αυτόν με μία από τις εν λόγω εταιρείες.
Μετά ταύτα το Δικαστήριο υποχρέωσε τους αντιδίκους να καταβάλουν στον πελάτη μας το ποσό των 26.850 ευρώ, το οποίο κατέβαλε αχρεωστήτως, εξαπατηθείς από τις ψευδείς διαβεβαιώσεις τους, και επιπλέον ποσό 1.200 ευρώ για τη χρηματική ικανοποίηση της ηθικής του βλάβης.