Ο εντολέας μας απασχολούνταν ως μισθωτός στην επιχείρηση της αντιδίκου εταιρείας επί δεκατέσσερα χρόνια πριν την απόλυσή του. Την 20.05.2010 η αντίδικος εταιρεία υπέβαλε ενώπιον της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών μήνυση σε βάρος του εργαζόμενου για το αδίκημα της υπεξαίρεσης σε βάρος της εταιρικής περιουσίας και την επόμενη ημέρα, δηλαδή την 21.05.2010, προέβη σε έκτακτη καταγγελία της σύμβασης εργασίας με τον εναγόμενο, χωρίς να καταβάλει την οφειλόμενη νόμιμη αποζημίωση, όπως είχε τη δυνατότητα να κάνει μετά την υποβολή της μήνυσής της σε βάρος του εργαζόμενου.
Ο εντολέας μας απευθύνθηκε στο γραφείο μας θέλοντας να αξιώσει την καταβολή σε αυτόν από την αντίδικο εταιρεία της αποζημίωσης απόλυσης, υποστηρίζοντας ότι το περιεχόμενο της εις βάρος του μήνυσης είναι ψευδές και αυτή ασκήθηκε καταχρηστικά, προκειμένου η εταιρεία να αποφύγει να του καταβάλει το ποσό της αποζημίωσης απόλυσης.
Κατά την συζήτηση της αγωγής το γραφείο μας προσκόμισε ενώπιον του Δικαστηρίου την υπ' αριθμ. 41695/2014 απόφαση του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών (η οποία εκδόθηκε κατόπιν δίκης στην οποία ο εντολέας μας ως κατηγορούμενος εκπροσωπήθηκε επίσης από το γραφείο μας), με την οποία ο εντολέας μας κηρήχθηκε αθώος του αδικήματος της υπεξαίρεσης και η οποία είχε εν τω μεταξύ καταστεί αμετάκλητη. Με δεδομένη την απαλλαγή του από την αποδοθείσα σε αυτόν κατηγορία το Δικαστήριο που εξέτασε την αγωγή έκρινε ότι θα πρέπει να υποχρεωθεί η αντίδικος εταιρεία να καταβάλει στον εντολέα μας το ποσό των 20.998,80 ευρώ ως αποζημίωση απόλυσής του με το νόμιμο τόκο από την μεθεπόμενη της ημέρας της απόλυσης, δηλαδή από την 23.05.2010. Μάλιστα, το Δικαστήριο απέρριψε ισχυρισμό της αντιδίκου περί καταχρηστικής άσκησης της αγωγής του εντολέα μας, λόγω του ότι άσκησε την αγωγή του μετά την παρέλευση 4 ετών από την απόλυση και χωρίς να έχει προηγουμένως διαμαρτυρηθεί για την μη καταβολή της αποζημίωσης, με το σκεπτικό ότι με βάση το ά. 5 παρ. 2 του ν. 2112/1920 ο νομοθέτης εξαρτά την εκκαθάριση των συγκεκριμένων διαφορών και συνεπώς την δικαστική επιδίωξη της μη καταβληθείσας αποζημίωσης από την έκβαση της ποινικής διαδικασίας.